بیمارستان حضرت علی ابن ابیطالب

تندیس فداکاری در دستان مادر شهیده حسن رمضانی
چهره اش را در لابلای روسری سیاه و چادر تیره رنگیدکه به سر دارد پنهان کرده است هر از گاهی نگاهیدبه عکس رو برویش می اندازو اشکهایش را پاک میکند .
او مادر شهیده مدافع سلامت زهرا حسن رمضانی و اینجا سالن کنفرانس بیمارستان حضرت علی بن ابیطالب (ع) رفسنجان ؛ نیمروز 15 شهریور ماه 1400  است.
مراسم اهدای تندیس فداکاری به خانواده شهید مدافع سلامت زهرا حسن رمضانی به همت جهاد دانشگاهی و بیمارستان حضرت علی بن ابیطالب (ع) در حال برگزاری است .
خواهر ،برادر ،همسر و فرزند این شهیده هم حضور دارند.
رئیس و مسئولین بیمارستان هم هستند .
همسر فرماندار به نمایندگی از فرماندارهم حضور دارد  ،نایب رئیس شورای شهر هم کم کم می آیند .
  
  بعد از قرائت قرآن و سرود ملی  و خوش آمد گویی توسط مجری رئیس دانشگاه علوم پزشکی رئیس دانشگاه علوم پزشکی   از رشادت های مدافعان سلامت در تمام دوران کرونا می گوید و ادامه میدهد:
در ایام کرونا هر انچه که از دست ما بر می امده انجام داده ایم و هنوز در مجموعه دانشگاه ما تعداد بستری های موقت ما ۲.۲ است .
علی اسماعیلی ندیمی میگوید :خیلی از دوستان ما بستری شدند، و خیلی از آن ها بستری هستند.
اسماعیلی گفت:امیدواریم دیگر شاهد از دست دادن عزیزان مان و
نیروهای کارامد ما ن دیگر اتفاق نیوفتد مانند خانم حسن رمضانی واز کار افتادگی آقای دکتر آذین دیگر اتفاق نیوفتد .
علی اسماعیلی برخی از افراد جامعه را جاهل نامید و ادامه داد:ما در سکوت کار خودمان را انجام میدهیم و سکوت میکنیم اما برخی از افراد میگویند درمان هیچ تاثیری نداشته است اما مگر چنین چنیزی امکان دارد ؟
اسماعیلی تا کید کرد در دوران کرونا انگار همکاران ما با آتش بازی کردند اما این افراد جاهل می گویند کادر درمان مقصر هستند .و اصلا به کادر درمان چه ربطی دارد کشور سازنده داروی کرونا چه کشوری است زیرا فقط هدف ما نجات جان بیماران است.
در ادامه این مراسم
رئیس بیمارستان از وظیفه شناسی و مهربانی شهیده حسن رمضانی اد کرد و برای او علو درجات را خواهان شد و برای همکارانش آرزوی سلامتی کد.
با دعوت مجری از خانواده شهیده دعوت شد تا سخنی بگویند که برادر شهیده حسن رمضانی میکروفن را روشن کرد بعضش را فرو برد و پس از آرزوی سلامتی برای همه کادر درمان و این که همه مردم از  قدر دان  زحمت های کادر درمان هستند گفت ؛فرصت را غنیمت شمردم تا در این جلسه ابراز گله مندی کنم ،نه از مسیولین شهرم بلکه برای پیگیری از آن ها میخواهم پیگیر کار تمام خواهر هایمن شوند .
خواهر من ۲۵ سال در دانشگاه علوم پزشکی خدمت کرد اما عمرش به دنیا نبود. او دارای دو فرزند است . و این اتفاق هر لحطه ممکن است برای هر خانواده ای بیوفتد اما بیمه او را باز نشست نکرد چون او زن بود .
این چه قانونی است ؟
این حرف را به عنوان برادر شهیده نمیگویم و فقط به عنوان اعتراص میگویم که چرا باید بین زن و مرد تفاوت باشد مگر زن های شاغل چه چیزی کمتر از مردها در شغلشان می گذارند؟
در ادامه این جلسه نایب رئیس شورای شهر علی میر بابایی قول پیگیری در این مسئله را می دهد.
سخنرانی ها به پایان می رسد .
و در آخر مراسم لوح و تندیس فداکاری به خانواده حسن رمصانی اهدا می شود .
سالن خالی می شود.
اما مادر شهید حسن رمصانی در بین افرادی که سالن را ترک میکردند به دنبال دخترش میگردد .
اوحواسش به تندیس چوبی و شیشه ای که در دستاش قرار دارد نیست. که یکهو عکس قاب کرده دخترش را روی میز میبیند تندیس را به سینه میفشاردواشک هایش را پاک میکند و به همراه دختر و پسرش سالن را ترک میکند.

                                روابط عمومی بیمارستان حضرت علی بن ابیطالب(ع)